ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ
Δυστυχώς, όσο μεγαλώνουμε μοιάζει να χάνουμε αυτή την ταύτιση και ευαισθησία. Λειτουργούμε με τον νόμο του ισχυρού, ονομάζοντας τον εαυτό μας ανώτερο, και βρίσκοντας δικαιολογίες για την συνέχιση της εκμετάλλευσης των υπόλοιπων ζώων. Λόγω της νοοτροπίας αυτής, τα περισσότερα άγρια ζώα έχουν κυνηγηθεί σε σημείο εξαφάνισης και όσα απέμειναν έχουν υποστεί τις τρομακτικές συνέπειες της ανθρωπόκαινου εποχής. Παρόλο που έχουμε επηρεάσει τις ζωές όλων των έμβιων όντων, κανενός η ύπαρξη δεν έχει επηρεαστεί όσο αυτή των παραγωγικών ζώων, τα οποία εκτρέφονται και διατηρούνται σε τρομακτικές συνθήκες με μοναδικό σκοπό να φαγωθούν.
Όμως όσο και αν κάνουμε τα στραβά μάτια, όσο και αν προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι γεννηθήκαμε με μια έμφυτη ανωτερότητα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ζώα, η πραγματικότητα παραμένει και το συστηματικό και υπολογισμένο έγκλημά μας απέναντι σε τρισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο συνεχίζεται.
Ήρθε η ώρα να ρίξουμε μια ματιά στη ζωή των θυμάτων…
Αγελάδες
Σφάζονται παγκοσμίως περίπου 302.150.000 τον χρόνο, 825.000 την ημέρα
Πηγή/2018 https://ourworldindata.org/grapher/animals-slaughtered-for-meat
Ο μέσος όρος ζωής μίας αγελάδας είναι 20-25 χρόνια. Το νούμερο αυτό αλλάζει αισθητά όταν μιλάμε για αγελάδες στην κτηνοτροφία, οι οποίες σπάνια φτάνουν τα 4 με 5 χρόνια. Αυτό συμβαίνει διότι το γάλα που παίρνουμε από αυτές είναι πολύ περισσότερο από αυτό που η φύση έχει προβλέψει, με αποτέλεσμα να εξουθενώνονται.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες το σώμα τους θα παρήγαγε λιγότερο από 1.000 λίτρα γάλα σε ένα χρόνο, αλλά καθώς αρμέγονται σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και με τη χρησιμοποίηση τεχνητών πρακτικών, μας δίνουν μεταξύ 6.000 και 10.000 λίτρων.
Οι αγελάδες που προορίζονται για να μας παρέχουν γάλα, γονιμοποιούνται επανειλημμένα με τεχνητό τρόπο και πολύ συχνά υποφέρουν κατά τη διάρκεια της γέννας. Επιπλέον οι οργανισμοί τους συχνά παρουσιάζουν έλλειψη από ασβέστιο και μαγνήσιο, αφού δεν λαμβάνουν αρκετές θρεπτικές ουσίες ώστε να ανταποκριθούν στις υπερβολικές απαιτήσεις μας. Ως αποτέλεσμα καταρρέουν από εξάντληση.
Είναι φυσικό επακόλουθο να πρέπει να γεννούν τουλάχιστον ένα μοσχαράκι κάθε χρόνο ώστε να συνεχίσουν να παράγουν γάλα. Η τύχη όμως του νεογνού είναι προδιαγεγραμμένη. Το παίρνουν μακριά της αμέσως μετά τη γέννα και του δίνουν υποκατάστατο γάλα.
Το σοκ του χωρισμού είναι τεράστιο τόσο για τη μαμά όσο και για το παιδί καθώς το μητρικό ένστικτο της αγελάδας είναι πολύ ισχυρό.
Όσο συνεχίζεται η διαδικασία αρμέγματος με μηχανές, οι περισσότερες αγελάδες παρουσιάζουν συμπτώματα μαστίτιδας, πράγμα που τις προκαλεί απερίγραπτο πόνο.
Όταν το σώμα τους δεν αντέχει άλλο, γίνονται μη παραγωγικές – δηλαδή άχρηστες - για τη γαλακτοβιομηχανία. Αυτό που απομένει, συνήθως δίνεται ως κρέας β’ διαλογής ή ως κιμάς.
Όσο για τα μοσχαράκια, περίπου τα μισά καταλήγουν σε σφαγεία ύστερα από 18 μήνες ζωής. Προκειμένου το κρέας τους να είναι μαλακό, τα τοποθετούν σε μικρά κλουβιά ώστε να μην μπορούν να κινηθούν. Κάποια μάλιστα σφάζονται σε ηλικία λίγων ημερών… για να απολαύσουμε το μοσχαράκι γάλακτος.